Wydawca treści
Polskie lasy
fot. Paweł Fabijański
fot. Paweł Fabijański
fot. Paweł Fabijański
Polska jest w europejskiej czołówce, jeśli chodzi o powierzchnię lasów. Zajmują one 29,2 proc. terytorium kraju, rosną na obszarze 9,1 mln ha. Zdecydowana większość to lasy państwowe, z czego prawie 7,6 mln ha zarządzane jest przez Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe.
W Polsce lasów wciąż przybywa. Lesistość kraju zwiększyła się z 21 proc. w roku 1945 do 29,2 proc. obecnie. Od roku 1995 do 2011 powierzchnia lasów zwiększyła się o 388 tys. ha. Podstawą prac zalesieniowych jest „Krajowy program zwiększania lesistości", zakładający wzrost lesistości do 30 proc. w 2020 r. i do 33 proc. w 2050 r. Lasy Polski są bogate w rośliny, zwierzęta i grzyby. Żyje w nich 65 proc. ogółu gatunków zwierząt.
Lasy rosną w naszym kraju na glebach najsłabszych, głównie z powodu rozwoju rolnictwa w poprzednich wiekach. Wpływa to na rozmieszczenie typów siedliskowych lasu w Polsce. Ponad 55 proc. powierzchni lasów zajmują bory. Na pozostałych obszarach występują siedliska lasowe, głównie mieszane. Ich niewielką część stanowią olsy i łęgi – niewiele ponad 3 proc.
W latach 1945-2011 powierzchnia drzewostanów liściastych na terenach PGL LP wzrosła z 13 do ponad 28,2 proc.
Na terenach nizinnych i wyżynnych najczęściej występuje sosna. Rośnie ona na 64,3 proc. powierzchni leśnej w PGL LP oraz na 57,7 proc. lasów prywatnych i gminnych. W górach przeważa świerk (zachód) oraz świerk z bukiem (wschód). Dominacja sosny wynika ze sposobu prowadzenia gospodarki leśnej w przeszłości. Kiedyś monokultury (uprawy jednego gatunku) były odpowiedzią na duże zapotrzebowanie przemysłu na drewno. Takie lasy okazały się jednak mało odporne na czynniki klimatyczne. Łatwo padały również ofiarą ekspansji szkodników.
W polskich lasach systematycznie zwiększa się udział innych gatunków, głównie liściastych. Leśnicy odeszli od monokultur – dostosowują skład gatunkowy drzewostanu do naturalnego dla danego terenu. Dzięki temu w latach 1945-2011 powierzchnia drzewostanów liściastych na terenach PGL LP wzrosła z 13 do ponad 28,2 proc. Coraz częściej występują dęby, jesiony, klony, jawory, wiązy, a także brzozy, buki, olchy, topole, graby, osiki, lipy i wierzby.
W naszych lasach najczęściej występują drzewostany w wieku od 40 do 80 lat. Przeciętny wiek lasu wynosi 60 lat. Coraz więcej jest drzew dużych, liczących ponad 80 lat. Od końca II wojny światowej ich powierzchnia wzrosła z 0,9 mln ha do prawie 1,85 mln ha.
Raporty o stanie lasów w Polsce
Najnowsze aktualności
Polecane artykuły
Położenie
Położenie
fot. H. Karczmarczyk
fot. H. Karczmarczyk
Nadleśnictwo Puławy jest jednym z 25 nadleśnictw wchodzących w skład Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Lublinie. Nadleśnictwo jest położone na terenie województwa lubelskiego, powiatu puławskiego, ryckiego, lubelskiego i opolskiego. Swym zasięgiem obejmuje 19 gmin.
Nadleśnictwo Puławy jest jednym z 25 nadleśnictw wchodzących w skład Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Lublinie. Nadleśnictwo jest położone na terenie województwa lubelskiego, powiatu puławskiego, ryckiego, lubelskiego i opolskiego. Swym zasięgiem obejmuje 19 gmin.
Obszar Nadleśnictwa Puławy według regionalizacji przyrodniczo-leśnej opartej na podstawach ekologiczno-fizjograficznych (Trampler) położony jest w:
Mezoregion Doliny Środkowej Wisły - Obejmuje dolinę Wisły o szerokości ok. 10 km, od okolic Puław pod Warszawę. Powierzchnia jego stanowi łąkowy taras zalewowy oraz wyższy taras piaszczysty pokryty wydmami. W mezoregionie dominują, więc krajobrazy den dolinnych i tarasów z wydmami.
Mezoregion - Wysoczyzna Siedlecka - Zajmuje wschodnią część nadleśnictwa, obejmując swym zasięgiem prawie cały obręb Ryki z wyjątkiem kompleksów położonych w dolinie Wisły oraz część obrębu Żyrzyn, położonego na wschód od linii Wronów-Bałtów-Parafianka. Obszar ten położony jest w zasięgu zlodowacenia środkowopolskiego. Jest mezoregionem o słabo zróżnicowanej rzeźbie. Powierzchnia jego obejmuje lekko falistą równinę, którą budują głównie piaski glacjofluwialne. W środkowej części mezoregionu wysoczyznę przecina pradolina Wieprza.
Mezoregion Równiny Radomsko-Kozienickiej - Stanowi część dzielnicy, położoną na południe i zachód od doliny Wisły oraz na południe od doliny Pilicy. Obejmuje on równinę denudacyjną zbudowaną głównie z piasków akumulacji lodowcowej z głazami i z glin zwałowych. W mezoregionie tym położona jest południowo-wschodnia część nadleśnictwa, na zachód od Wisły (ok. 15%).
Dzielnica Wyżyny Zachodniolubelskiej - Obejmuje południową część nadleśnictwa (ok. 2% powierzchni nadleśnictwa). Obejmuje ona obszar położony głównie miedzy doliną Wisły na zachodzie a doliną Wieprza na wschodzie, zbudowany ze skał kredowych (miękkie margle i twarda opoka) i pokryty warstwą lessu. Powierzchnię dzielnicy tworzą łagodne garby wznoszące się od ok. 180 m do 230 m n.p.m. W dzielnicy dominuje krajobraz wyżynny lessowy, miejscami o bardzo silnym rozcięciu erozyjnym — gęstej sieci suchych dolin i wąwozów. Ze względu na urodzajne gleby — rędziny i gleby brunatne — na terenie tym rozwinęło się przede wszystkim rolnictwo.